Madonna z dzieciątkiem

Tadam! skończyłam, jeszcze tylko wyprać i oprawić.

Rozmiar haftu 26x16 cm, ale jaka to kanwa? - nie mam pojęcia. to jeszcze ze starych zapasów, naliczyłam 60 ściegów na 10 cm. Szyłam czarną Ariadną w trzy nitki,zużyłam 2 pasemka.
Mam teraz w planach jeszcze dwa obrazki w tym samych stylu, a potem cały tryptyk ozdobi pokój mojej mamy. Muszę się tylko zaopatrzyć w czarną mulinę, no i chęci do pracy.
A żeby się mi nie nudziło, robię w końcu coś dla siebie - biały letni sweterek. Mam już cały tył:

i większą cześć przodu. Może zdążę, zanim się skończy lato......

Piernik bez miodu i fasolka

Zrobiło się chłodniej, więc jest z powrotem ochota na pieczenie, gotowanie i robótki. Upiekłam ulubione ciasto mojego syna, tak bardzo je lubi, że nawet nie daje mu porządnie ostygnąć - na szczęście nie kończy się to bólem brzucha :)...

Zdjęcie nie jest dobre, mam do dyspozycji tylko aparat w komórce, niestety.....
I przepis:
3 jajka, 3/4 szklanki dżemu z czarnej porzeczki, 1 szklanka cukru, 1 szklanka mleka, 2 szklanki mąki,
1/2 szklanki oleju, cukier wanilinowy, po 1 łyżeczce sody, cynamonu i kakao.
Wszystkie składniki dokładnie wymieszać

i nie przejmować się kolorem ciasta, który nie jest zbyt ładny i apetyczny.... a i dżemu z porzeczki można dać mniej lub więcej, po prostu ile mamy w słoiczku.
Wylać ciasto na długą wąską brytfankę, natłuszczoną i dokładnie wysypana bułką tartą. Ponieważ takowej nie mam, piekę w dwóch krótkich keksówkach

Piec w dobrze nagrzanym piekarniku, minimum 40 min do 1 godziny. Przez te 40 minut absolutnie i pod żadnym pozorem nie otwierać piekarnika !!!!! Później można sobie sprawdzić patyczkiem, czy się całe upiekło. Lubi sobie popękać na wierzchu

Po wyjęciu i ostudzeniu można je polać czekoladą lub lukrem, albo przełożyć ulubiona masą.
Ale na takie operacje u mnie w domu nie ma szans........ nie z tym ciastem.
Robiłam też dzisiaj fasolkę szparagową do słoików

2 kg fasolki w dowolnym kolorze pokroić na małe kawałki i obgotować w odzie z sola i kwaskiem cytrynowym, tak żeby pozostała twarda. 0,5 kilo cebuli pokroić w pół-talarki, a 0,5 kilo marchewki zetrzeć na tarce na grubych oczkach. Cebule z marchewka poddusić w 1 szklance oleju na półmiękko.
Z 2 litrów wody, 1 łyżki soli, 1 łyżki pieprzu i 2 małych koncentratów pomidorowych ugotować zalewę.
Wszystko połączyć razem, nakładać do słoików i pasteryzować 30 minut.
Można taka fasolkę użyć do zupy jarzynowej lub gulaszu, albo jako ciepły dodatek do drugiego dania, albo jako samodzielne jarskie danie.




  

To i owo

Zgodnie z tytułem będzie dziś różnorodnie. O pogodzie tylko tyle,że daje się mi we znaki, ale cóż, trudno, takie uroki tej pory roku. Aby "do Hanki", czyli jeszcze tydzień, potem już "zimne noce i ranki" przyniosą ulgę i odpoczynek od upału :)
Ponieważ lato, to kwitnie u nas w domu działalność przetwórcza. Co się da i na co jest zapotrzebowanie pakujemy do słoików. Trochę się ograniczyłyśmy w tym roku - tylko te przetwory, które "zeszły" są uzupełniane. A tak wygląda nasz regał na przetwory - cztery solidne półki i 3 metry długości:

 Do jesieni braknie na nim miejsca ......... ale za to jak się przyjemnie w zimie przynosi te słoiczki........
Z oczywistego braku czasu na robótki mogę pokazać niewielki postęp w haftowaniu, troszkę udało się dziś popracować nad obrazkiem, może do końca miesiąca uda się dokończyć ....

I jeszcze niedzielne ciasto - placek z porzeczkami, który piekę raz w roku.

Tylko takie zdjęcie na gorąco po wyjęciu, nie zdążyłam zrobić przekrojonego, już go nie ma......
A oto przepis:
0,75 l czerwonych porzeczek, 25 dkg miękkiego masła lub margaryny, 25 dkg cukru, 22 dkg mąki pszennej, 15 dkg maki ziemniaczanej, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, 6 jajek, 2 łyżki cukru wanilinowego.
Porzeczki oczyścić i wysuszyć. Masło utrzeć z 15 dkg cukru i 1 łyżką cukru wanilinowego na pianę. 20 dkg mąki pszennej wymieszać z 10 dkg mąki ziemniaczanej i proszkiem do pieczenia.Wyrobić ciasto, dodając stopniowo do masy maślanej mąkę i 4 jajka naprzemiennie.
Piekarnik nagrzać do 200 st.C. Blaszkę 30x40 cm dobrze natłuścić i wyłożyć papierem. Rozsmarować ciasto, podpiec ok. 20 min., posypać porzeczkami i piec jeszcze przez 10 min. W tym czasie z pozostałych składników zrobić ciasto biszkoptowe, wylać je na porzeczki i piec dalsze 15 min.
Po wystudzeniu posypać cukrem pudrem. Najlepsze do zjedzenia dopiero na drugi dzień, bo wtedy nie będzie przeraźliwie kwaśne, tylko przyjemnie kwaskowe :)

Krzyżyki - reaktywacja

Wróciłam do wyszywania krzyżykami i z radością stwierdzam, ze pomimo wielu lat przerwy pamiętam , jak się to robi. Huuura!!! Zdążyłam tylko zapomnieć, jak to wciąga, jak łatwo przesiedzieć pół nocy - no bo to jeszcze kilka krzyżyków, bo jeszcze dokończę nitkę, itp., itd........
A to efekt dotychczasowej pracy

Już widać, co to będzie.... chodził ten wzór za mną od dawna, a schemat znalazłam tutaj na stylowych .
Dla mnie to prawdziwa kopalnia wzorów i pomysłów. Jeśli zechcę zrobić wszystko, co sobie tam kolekcjonowałam, to mam zajęcie na 20 lat, co najmniej :)
Moja córa się niezwykle interesuje, co robię, stoi przy mnie i patrzy, a co wiecej - ona się chce nauczyc!
No.... zobaczymy, może akurat.... fajnie jest się czymś pasjonować razem z najbliższymi.

Słoneczna letnia wymianka

Bardzo się mi spodobała ta wymiankowa zabawa na maranciakach- wymyślanie prezentu dla kogoś w gruncie rzeczy mało znanego, ten dreszczyk emocji - spodoba się czy nie, no i oczywiście oczekiwanie - co też ja dostanę.
A teraz będzie sporo zdjęć - najpierw co sama zrobiłam dla Eluni.
Zgodnie z tematem wymianki - miało być coś w żółtym kolorze, więc powstał taki zamotek:

Nie mam młynka dziewiarskiego, dlatego zrobiłam paseczek z 7 oczek na maszynie i w środek wszyłam podłużne żółte korale. Materiał to kordonek Altin basak.

Lato zawsze kojarzy się mi z ziołami - dołączyłam laleczkę do suszenia ziół z zawartością dla ładnego zapachu.

A ponieważ ostatnio zupełnie mnie zafiksowało na lasowiackie wzory, powstała taka zakładka

Dołączyłam jeszcze wiklinowy okrągły kuferek, no i oczywiście trochę słodyczy.

Mam nadzieję, że to wszystko razem naprawdę spodobało się mojej wylosowance.
A teraz - uwaga, uwaga- cuda, które ja dostałam od Bogusi. Zdjęcia są też jej autorstwa.

Wszystko budzi zachwyt, szczególny frywolitka, moje marzenie.

Urodzinowy tort

Nadeszła ta wiekopomna chwila :) moja córcia skończyła 5 lat. Z tej okazji popełniłam taki oto tort

Oczywiście na środku była jeszcze cyfra-świeczka.
A dla zainteresowanych przepis, na tortownicę o średnicy 26 cm.
175 g miękkiego masła, 200 g cukru, 3 jajka, 300 g mąki, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, 100 g zmielonych migdałów, 3 łyżki cukru waniliowego, 3 łyżki żelatyny, 3/4 l śmietany kremówki.
Piekarnik nagrzać do temp. 180 st.C., dno tortownicy posmarować masłem. migdały wymieszać z 2 łyżkami cukru waniliowego. Masło utrzeć z cukrem i jajkami na puszystą masę, nadal ucierając dodawać stopniowo mąkę z proszkiem do pieczenia. 1/4 cista rozsmarować na dnie tortownicy, posypać 1/4 migdałów z cukrem, piec przez 25 min. W ten sposób upiec jeszcze 3 krążki, z tym że ostatni po 20min. pieczenia wyjąc, poprzekrawać po przekątnej na trójkąty i potem dopiec do zrumienienia.
Żelatynę rozpuścić w minimalnej ilości wody, wystudzić. Śmietanę ubić z łyżką cukru waniliowego, ewentualnie dosłodzić do smaku, dodać żelatynę. Przełożyć śmietaną krążki toru, wierzch ozdobić jak na zdjęciu. Schłodzić.
Ciasto jest łatwe i smaczne, cały dowcip polega na tej trochę nietypowej dekoracji. W moich zbiorach kulinarnych widnieje pod nazwą "tort niebiański", osobiście uważam, że ta nazwa to tak trochę na wyrost, znam kilka tortów, które bardziej zasługują na ten przymiotnik.

Kiedyś Jan Sztaudynger napisał "nikt by nie wiedział, że czas leci........... gdyby nie dzieci". Miał rację - 5 lat zleciało nie wiadomo kiedy. I wspomnienia są ciągle żywe, jakby to było niedawno, może nie wczoraj, ale kilka dni wcześniej. Takie same upały jak ostatnio, niepewność, więcej strachu niż radości - tygodnie w szpitalu, czekanie, żeby Mała zaczęła przybierać na wadze. Nawet takie drobiazgi, jak to, ze nie miałam ją w co ubrać, bo wszystko było za duże, a najmniejszy pampers sięgał jej pod pachy i z drugiej strony do kolan.
Że szpitalną bransoletkę musieli jej założyć na nóżkę, żeby nie spadała. O, takie zdjęcie jej zrobiłam, kiedy pierwszy raz zaczęła krzyczeć i kopać jak każdy niemowlak

Miała już wtedy 2 tygodnie i ważyła całe 2 kilo. Mój najprawdziwszy cud....

Wakacje pachną malinami i ziołami

Z tym właśnie kojarzą się mi ostatnio wakacje - najpierw zioła, kilka dni temu świeciłyśmy wianki. Prawie cały dzień poświęciłyśmy z mamą na plecenie, oczywiście nie tylko dla siebie, ale też dla rodziny. Uwielbiam tę mieszankę zapachów - rumianek, mięta, melisa, wrotycz, krwawnik, lawenda - po prostu cudne.
A tak wyglądają nasze wianki, już powieszone w odpowiednim miejscu razem z gałązkami brzozowymi z ołtarzy na Boże Ciało.

Sezon malinowy też się zaczął - w piwnicy już zawisł pierwszy worek z sokiem. W zeszłym roku zrobiłam 20 litrów soku malinowego i moje dzieci wszystko to wypiły :) Teraz aby pogoda sprzyjała, bo na razie leje..... i wszystkie maliny  z naszej działki przerobie na sok...... Są tez już w lesie jagody, mama z siostrą nazbierały, a ja upiekłam drożdżowe bułeczki

Właściwie to one powinny się nazywać kamforowe, bo równie szybko znikają........
Będzie jeszcze jedno zdjęcie - ten kolega jeszcze nie ma imienia, zadomowił się u nas niedawno.

Robótkowo wciąż u mnie intensywnie, kończę prezenty na wymiankę u maranciaków.  Tylko jakoś doby mi brakuje, za dużo rzeczy do zrobienia na moje dwie ręce. A jeszcze bardziej przydała by się mi dodatkowa para oczu , moje "aniołki" mają pomysły, że hoho i trochę. Trzeba by mieć  oczy dookoła głowy, żeby ich upilnować, a na wsi niestety o wypadek nietrudno...... Na dokładkę zrywają się wczesnym rankiem (bo nie trzeba) i nie dają pospać.....

Weroniko - bardzo ci dziękuje za komentarze, cieszę się, że tu do mnie zaglądasz. Jesteś moją pierwszą stałą czytelniczką, wielkie dzięki.

Lasowiacki strój

Czyli porwałam się z motyką na słońce...... teraz już wiem czemu taki strój nazywa się paradnym :):)

otóż jest z nim paradnie i trochę... roboty.  Tak sobie myślałam - a co tam trochę prostych szlaczków, o takich

atłasek i łańcuszek - czyli łatwizna. tylko że tej łatwizny trzeba zrobić kilometry....... dodatkowo wyszywałam bez tamborka i bez jakiegokolwiek schematu, po prostu z ręki. A te "spiralki" wbrew pozorom wcale nie są łatwe, w jedna stronę na zewnątrz ładnie się mi skręcały, ale jak już musiałam prowadzić łańcuszek do środka był problem. Dało to dodatkowy efekt - widać bez żadnych wątpliwości, że to ręczna robota.
A tak na dziś wygląda koszula i zapaska

Strój jest ciągle niedokończony, ale miał już swoja premierę - i wiem, ze było warto się pomęczyć i warto będzie jeszcze nad nim popracować. Tak wygląda na osobie

A reakcje ludzi - bezcenne. Wprawdzie jest to tutejszy strój, ale prawie zapomniany, jak mi powiedziała pewna starsza pani - "ona pamięta swoją babcię w takim ubraniu". Potem ludzie zaczęli się wstydzić ludowych strojów, a zwłaszcza takiego "biednego". Tymczasem lasowiacki strój jest najstarszym i najbardziej tradycyjnym z polskich strojów ludowych - więc jak dla mnie to powód do dumy....

Procesja na Boże Ciało

Zacznę od tego, że byłam na procesji pierwszy raz po długiej przerwie - wiadomo jedna , druga ciąża, małe przy piersi itd...... a w Rudniku to już nie byłam ohoooo ho i trochę, bo mieszkałam gdzie indziej.
Oczywiscie rudnickie wiklinowe ołtarze znałam i podziwiałam - a ten jest moim faworytem.

 Pierwszy raz miałam też okazję widzieć procesję Bożego Ciała z innej perspektywy, tj. osoby idącej z przodu, przy dzieciach sypiących kwiaty. Moja córka sypie kwiaty na wszystkich procesjach, ale dzisiejsza jest dość specyficzna. Po pierwsze nie dookoła kościoła, ale na mieście dookoła rynku. Jak dla małych dzieci to trasa dosyć długa. Po drugie to chyba wszystkie małe dziewczynki z parafii sypały dziś kwiaty, zaczynając od takich co ledwo nauczyły się chodzić. Nie każda ubrana odpowiednio do okazji. Wprawdzie siostry zakonne próbowały jakoś zapanować nad tym tłumem, poustawiać dzieci .... i mamuśki, ale wiadomo nie każdy słyszy i chce słuchać..... Gdzieś tak od drugiego ołtarza cały ten porządek zaczął się sypać, a już powrót do kościoła wyglądał po prostu żałośnie. Zresztą to pewien rudnicki obyczaj, czyli  procesja do rynku, a już z powrotem do kościoła wracają nieliczni. Trzeba było widzieć minę proboszcza, jak się odwrócił  na schodach do błogosławieństwa i zobaczył to swoje malejące stadko...... choć ciągle mówią o nim "nowy", zdążył już na tyle poznać parafian, że podziękowania wygłosił przy ostatnim ołtarzu..... zastanawia mnie tylko ile osób wyłapało ironie w jego słowach.....
Zastanawia mnie też ile dzieci pojawi się na jutrzejszej procesji, ile w kolejne dni....... sądząc po tym, jak wyglądała zeszłoroczna Oktawa będzie to znowu garstka..... aż do czwartku, kiedy księża rozdają obrazki i cukierki.....
A gdzie w tym wszystkim przeżycie duchowe???

Koszyczek i dziki lokator

W końcu pokaże jakąś skończoną robótkę - szydełkowy koszyczek do sypania kwiatów.

Samą cześć szydełkową zrobiłam wprawdzie jeszcze w zeszłym roku, ale żadne usztywnianie nie zdało egzaminu pogodowego, więc wyprałam i wrzuciłam na dno szafy z myślą o spruciu.... kiedyś.
Ale wyjęłam w końcu, pomyślałam...... i potraktowałam jeszcze raz wikolem, po czym wszyłam do środka oklejone materiałem pudełko po lodach, które posłużyło mi za formę.

Dziś córka sypała kwiaty z racji odpustu w naszej parafii i koszyczek wyszedł z tego bez szwanku.
A nie byłoby tego koszyczka, gdybym nie musiała wyjąc wszystkiego z szafy, żeby ja przesunąć.
Oto powód tej operacji

Taki dziki lokator zagnieździł się mi za szafą i pomyśleć, że przed ostatnimi Świętami Bożego Narodzenia robiłam generalny remont naszego pokoju (: Od takiego czegoś to normalnie ręce opadają - i jeszcze na dokładkę mam na środku pokoju wielki stos ubrań, które muszę włożyć z powrotem do szafy. A to naprawdę nie należy do moich ulubionych zajęć  ..........
Praca nad lasowiackim strojem powoli posuwa się naprzód, w zasadzie to mam już gotową spódnicę.

Problemem jest monotonia wzoru, no i jego wielkość - ten szlaczek na spódnicy ma długość 153 cm.